Skoncentrowana, aby nie pokazać bólu. Śmiała się tylko twarzą. Powtarzała śmiech po innych. Było to widać, czasami się spóźniała.

Najgorszym bólem ze wszystkich jest brak poparcia w rodzinie. Ile razy od własnej matki usłyszałam że nic nie umiem i jestem beznadziejnym dzieckiem. Ile nocy przepłakałam.

To boli, kiedyś blisko, teraz sobie obcy ludzie. I trudno, tak musiało być nie mam złudzeń.

Klnę, bo boli. Płaczę, bo nie daję już sobie rady.

Przyznaj się, że Ci zależało, przez chwilę, ale zależało.