Nie mogę pojąć ludzi, którzy potrafią z dnia na dzień, zapomnieć o kimś, kto dawał im radość każdego dnia.

Gwałtownych uciech i koniec gwałtowny; są one na kształt prochu zatlonego, co wystrzeliwszy, gaśnie...

Bądź niczym bijące źródło, nie zaś jak staw, w którym zawsze stoi ta sama woda.

To przykre, że okazując ludziom dobroć jesteśmy najczęściej samotni.

Oddała wszystko za chwile, których jej brakuje.