Czasami kiedy siedzę sama myślę, że nie pasuje do tego świata.

Płakać mi się chce, dół jak Rów Mariański.

Niby każdy dostaje tyle ile jest w stanie znieść. Boże dziękuję, że uważasz mnie za tak silnego człowieka, ale proszę odpuść już, bo czuję, że niedługo nie będzie już czego zbierać...

Mam wszystkie dość! Idę rzucić się pod kołdrę.

Czuję się mniej więcej tak, jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.