Wystarczy promyk nadziei, aby otworzyło się niebo.

Gdyby nie garstka tych co dają mi to światło, to już bym miała na cmentarzu pewnie grunt na własność.

Wszyscy musimy mieć jakieś marzenia. I nadzieję, że możemy osiągnąć coś więcej, niż mamy.

Nadal jestem przekonana, że do pełni szczęścia brakuje mi tylko jednego mężczyzny.

Tylko martwi nie mają nadziei.