Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

I nawet skacząc ten ostatni raz z mostu, nie zapomnij cieszyć się tym wiatrem we włosach.

Lubię, kocham, potrzebuję, pragnę, nienawidzę Więc zgadnij...

Nie ma na świecie niczego, co dałoby porównać się z zapachem świeżego deszczu.

Uleganie kaprysom stanowi dowód wewnętrznej wolności.