Gwałtownych uciech i koniec gwałtowny; są one na kształt prochu zatlonego, co wystrzeliwszy, gaśnie...

Bądź niczym bijące źródło, nie zaś jak staw, w którym zawsze stoi ta sama woda.

To przykre, że okazując ludziom dobroć jesteśmy najczęściej samotni.

Oddała wszystko za chwile, których jej brakuje.

Wszystko powoli dochodzi do mnie. Otrząsam się z goryczy najlepszych wspomnień. Ciężki charakter, wiem, mam z natury. Ale chcę wierzyć w słońce, nie chcę już wierzyć w chmury.