Mijają tygodnie... Jednego dnia jest lepiej, drugiego gorzej. Jakoś leci nie najlepiej, ale jakoś. Tylko niczego się nie da zapomnieć... Po prostu się nie da...

Nie boję się śmierci, boję się czasu.

I znów zmierzch zamruczał pod nosem. Kolejny dzień dobiega końca. Choćby nie wiem jaki był piękny, jego miejsce zajmie noc.

Nie mam bladego pojęcia, która jest teraz godzina i mnie to nie obchodzi, bo szczęśliwi czasu nie mierzą...

To, że nie możesz cofnąć czasu, nie oznacza, że nie możesz stworzyć drugiej okazji.