Lato w pełni, takie słońce, a ja nadal biała :/

Lecz pod grubą warstwą straszliwego żalu, choroby, strachu i wyczerpania nadal bije me serce, nadal obracam się wraz z ziemią, wiedząc, że tyle na niej piękna, tyle osób ukochanych, tyle do zobaczenia i przeczytania.

Posyłam kwiaty niech powiedzą one To czego usta nie mówią stęsknione Co w serca mego zostanie skrytości Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.

Życie jest krótkie, więc łam zasady, wybaczaj szybko, całuj powoli, kochaj szczerze, śmiej się bez opamiętania i nigdy niczego nie żałuj.

Mam nie równo pod sufitem. Owszem i co żal Ci dupę ściska?