Los bywa okrutny, dziewczynko. Łamie nam serca i odbiera jednych drugim. Krzywdzi niewinnych. Podobnie zresztą jak czas, który rozrywa ludzi na strzępy, kawałek po kawałku, aż przestają się prostować, chodzić na własnych nogach, a na koniec przestają żyć.

To wszystko i tak nie ma znaczenia, wszyscy umrzemy, a potem nastąpi śmierć cieplna wszechświata

Ostatnia rzecz jaką widzi komar, który spokojnie spożywa posiłek

Jestem trupem, który zapomniał umrzeć

Przemijamy. Stare ustępuje miejsca nowemu, w ten sposób świat posuwa się naprzód. Ale pamiętajmy o tych, którzy odchodzą, ta pamięć daje im nieśmiertelność