Albo jestem zbyt wrażliwa, albo ludzie tak ranią.

Nie umiem omijać krytyki. Biorę ją sobie zbyt do serca.

Nieodpowiednio romantyczna niewyobrażalnie wrażliwa niepojętnie zazdrosna nieustannie kłótliwa i niezrozumiale zamknięta.

Bo ludzie wrażliwi mają o wiele gorzej. Za każdym razem życie kopie ich w to samo miejsce, zastawiając ślady.

Może przydałoby mi się szkolenie z wrażliwości. Zapisałam się kiedyś na zajęcia z panowania nad gniewem, ale instruktor mnie wkurwiał.