Nie udawaj ofiary. Każdy ma problemy. Tylko nie każdy się tym chwali.

Możesz oddychać, a dusisz się. Możesz płakać, lecz wolisz stwarzać pozory szczęśliwej. Wszystko na pokaz, by nie zobaczyli jak bardzo jesteś słaba. Jak długo tak można?

Mogłaby zamknąć oczy, udawać, że wszystko jest w porządku. Wiedziała jednak, że nie da się żyć z zamkniętymi oczami.

To żaden wstyd przyznać się, że nie zna się odpowiedzi na wszystkie pytania. To żadna ujma pokazać, że popełnia się błędy. Głupotą jest udawać, że wie się wszystko.

Nie wiesz jak to jest kiedy nie masz żadnego nawet najmniejszego powodu by rano wstać i funkcjonować przez jakieś następne 12 godzin... Nie wiesz jak to jest wymuszać uśmiech by nie było zbędnych pytań... Nie wiesz jak to jest brać oddech z bólem który przypomina Ci o wszystkim co minęło... w ogóle nic nie wiesz.