Ironia losu urodzić się i umrzeć przez dziurę w gumie

Wciąż krzywdzę ludzi. mówię słowa, które tak bardzo ranią innych. odpycham od siebie każdego, z własnej woli. nie posiadam granicy ironii, tylko dlatego, że nie zależy mi na ludziach, i na tym jak bardzo ich urażę. Nie umiem być dobra. Nie potrafię już słuchać, i pomagać. ranię tak mocno, bo wierzę w zależność: albo Ty ich, albo Oni Ciebie. Zmieniłeś mnie, bardzo.

Życie jest cholernie ironiczne. Potrzebujesz hałasu, by docenić ciszę. Smutku, by docenić szczęście. I nieobecności, by docenić obecność.

Jeśli nie nauczysz się ogarniać mojej ironii i wrednych żartów, to nie mamy o czym rozmawiać.

Ironia Gdy nienawidzisz go za to, że go kochasz.