Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca, jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Chce mi się płakać, ale nie mam już siły. Chce być wesoła, ale nie daję już rady.

Nikt nie widzi Twojego cierpienia nikt nie widzi Twojego smutku nikt nie widzi Twojego strachu. Ale wszyscy widzą Twoje błędy.

Kiedyś musiałam codziennie ładować telefon, bo z Tobą pisałam. Teraz muszę to robić, bo często potrzebuję posłuchać smutnych piosenek.

Co Cię zrani dzisiaj, uczyni Cię silniejszą jutro.