Dziś znowu sztucznie zmniejszam wielkość źrenic, bo nie chcę patrzeć na świat, którego nie zdołam zmienić.

Może mi jeszcze powiesz, że nie chciałeś mnie zranić... tylko ci tak wyszło.

Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca, jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Myślałam, że jesteś inny. Niestety myliłam się.

Łza to też krew. Tylko z duszy nie z ciała... Dlatego taka przejrzysta i biała.