Schwytana w sidła własnych niepokojących myśli, upadająca, zupełnie sama, bezbronna, raniona, nieufna, chora, cierpiąca, pragnąca śmierci, uwięziona w błędnym kole depresji, torturowana przez własny umysł. Oto ja.

Wiesz czego boję się najbardziej? Tego, że zginę, zanim poznam osobę, dla której mogę być całym światem.

Dostaję pierdolca z TĘSKNOTY

Cierpię na bezciebiofobię.

Wstaję z łóżka żeby przeżyć kolejny, cholernie pusty dzień.