W tym cholernym życiu potrzebna jest miłość. Bez niej jest wieczna pustka, która dusi, zabija, męczy. I wtedy nie można być sobą.

Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.

Kolejny wieczór samotny. Tak jak 365 poprzednich.

I oto SPIERDALAJ znów stało się odwieczną odpowiedzią na wszystko

Ludzie często wchodzą do mojego serca i wychodzą... Chciałabym, żeby w końcu ktoś się w nim zatrzasnął i już nigdy z niego nie wyszedł...