Czuję się jak milion, kiedy wokół tyle zer...

Wciąż krzywdzę ludzi. mówię słowa, które tak bardzo ranią innych. odpycham od siebie każdego, z własnej woli. nie posiadam granicy ironii, tylko dlatego, że nie zależy mi na ludziach, i na tym jak bardzo ich urażę. Nie umiem być dobra. Nie potrafię już słuchać, i pomagać. ranię tak mocno, bo wierzę w zależność: albo Ty ich, albo Oni Ciebie. Zmieniłeś mnie, bardzo.

Wszędzie dobrze ale w łóżku NAJLEPIEJ

Każdy dzień można naprawić jakimś niedużym milionem dolarów

Potem, przez następne miesiące wydawało mi się, że żyję za karę. Nienawidziłam poranków. Przypominały mi, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.