Stawało się to jakby grą między nami, która z założenia była zastępstwem czegoś, co już prawie nie istniało, a mimo to nie chciało przestać istnieć. Ale przecież każdą grę kiedyś trzeba skończyć, bez względu na to, jak jesteśmy przegrani.

To boli. Kiedyś blisko, teraz sobie obcy ludzie.

- Jak Ci było z Renatą? - Nie mogłem narzekać... - To czemu się z nią rozstałeś? - Bo teraz mogę narzekać ile chcę!

Chciałabym żebyś zniknął na zawsze jak dym po fajce...

I to jest cholernie niesprawiedliwe, że w momencie kiedy ja wylewam łzy w poduszkę ty sobie słodko śpisz.