Byłam szczęśliwa. A ty... spieprzyłeś mi życie.

Tak bardzo nienawidzę siebie. Dlaczego? Dlatego, że kładąc się wieczorem katuje swoją psychikę wspomnieniami. Przed oczami mam obraz tego jak było kiedyś. Przypominają mi się te cudowne chwile i ryczę, jak dziecko - zatykając twarz poduszką, by przypadkiem ktoś nie usłyszał.

Dlaczego od małego uczyli nas jak kochać a nie nauczyli jak przestać ?

Najtrudniejsza z decyzji: próbować, czy zapomnieć i iść dalej?

Pytasz jakie blizny najdłużej się goją? Te po szczęściu.