Prawdziwych przyjaciół na palcach ręki zliczę. Oni gdy odejdę zapalą na grobie znicze. Z nimi melanżuję razem z nimi liczę, o lepszą przyszłość walczę z nimi, fałsz niszczę.

Niech będzie, co będzie; czas wszystko równo w swym unosi pędzie.

My mamy przyszłość. Mamy do kogo otworzyć gębę, mamy kogoś, kto się choć trochę nami przejmuje. Ja mam ciebie, a ty masz mnie.

Jak mam patrzeć w przyszłość, skoro Ty miałeś być moim jutrem...

Przeszłość ewidentnie smuci, teraźniejszość cholernie przytłacza. Natomiast przyszłość okropnie mnie przeraża.