Nie ma nic bardziej przygnębiającego, niż bezradność w sprawach, na których nam najbardziej zależy.

Jak ktoś jest smutny, przygnębiony to po prostu brakuje mu jakiegoś dobrego pierdolnięcia. Dzikiej imprezy, dzikiego seksu, dzikiego tańca pół nago na stole, czegoś szalonego, czego nigdy nie robił.

Najpierw coś robię, a potem żałuje, standard.

Coś humoru brak. Przygnębienie. Rezygnacja.

Nienawidzę tego uczucia gdy nagle czujesz się przygnębiona bez żadnego ostrzeżenia bez oczywistego powodu. Po prostu to się dzieje czujesz się pusta i beznadziejna, czujesz się zmęczona tak jakbyś już nigdy miała nie ruszyć na przód. I kiedy ktoś pyta Cię co jest nie tak? Nie potrafisz odpowiedzieć bo nic nie przychodzi Ci do głowy. Wtedy zaczynasz nad tym myśleć... i w tym momencie po prostu zdajesz sobie sprawę, jak dużo rzeczy jest nie tak.