Nie ma nic gorszego niż człowiek, który się czegoś spodziewa... I którego nic nie spotyka.

Moje życie albo cudze. Najpewniej jakieś wymyślone. Ulepione z lektur, niespełnień, starych filmów, niedokończonych rojeń, zasłyszanych legend, niewyśnionych snów. Moje życie.

Uwielbiam wspominać sobie chwile spędzone z tobą. Te stare wiadomości i nasz uśmiech, kiedy tylko byliśmy blisko siebie. Myślę o tym każdego dnia, aż w końcu muszę się ogarnąć, bo wiem, że to liczyło się tylko dla mnie.

Powolnym krokiem stary rok przygarbiony odchodzi z niespełnionymi obietnicami, nowy wkracza radosny z wiwatami nieświadom, że za rok podzieli los poprzednika i też go pożegnamy.

Roman, 40 lat, zaplanował wycieczkę do stolicy. Żona spodziewała się czegoś więcej, dzieci zanudziły się na śmierć. Teraz myśli nad skoczeniem z Pałacu Kultury.