Pomimo wszystko, nadal wierze w spadające gwiazdy, które spełniają życzenia.

Ta straszna, okrutna nadzieja, która wciąż trwa, gdy dawno powinna umrzeć.

Czasem zbyt mocno wierzymy, że ktoś wróci, zrozumie czy przeprosi.

Powiedz mi prosto w oczy, że te wszystkie gesty nic nie znaczyły. Wyśmiej mnie. Wykrzycz mi prosto w twarz, że jestem cholernie naiwna i że dla Ciebie nigdy nic nie znaczyłam.

Gdzie jest granica między nadzieją a naiwnością? Od dziś moja nadzieja się ulatnia, a naiwność zamienia się w chęć zemsty.