Spłynęły odpowiedzi, po mokrym chodniku niezadanych pytań, wprost do studzienki zwanej nadzieją.

Niesprawiedliwości losu nie da się wyeliminować; trzeba się pokornie poddać i mieć po prostu nadzieję, że kiedyś nadejdą lepsze czasy.

Znów tracisz nadzieję i znów płyną łzy.

Nie wierzył już, aby zdarzyło się to, czego pragnął, a wiedział, że bez wiary to się nie zdarzy. Wiedział, że bez wiary nie zdarza się nic z tego, co powinno nastąpić, z wiarą też zresztą prawie nigdy.

Rozum oszukał wyobraźnią, serce zaś nadzieją.