Może czasem brakować mi słów, ale nigdy własnego zdania.

Milczymy, by nie pogorszyć sprawy, tracimy szansę nic nie mówiąc.

Uczę się milczenia. Słowami można się zadławić.

Nienawidzę milczenia, nieodzywania się do siebie, niepisania. To jest gorze niż zakończenie znajomości.

Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.