Nie rozumiem ludzi, którzy sami ze mnie zrezygnowali, odepchnęli mnie i zerwali kontakty, a potem wracają i są zdziwieni, że już na nich nie czekam..

Może czasem brakować mi słów, ale nigdy własnego zdania.

Milczenie bardziej rani niż kłótnia. Podczas kłótni przynajmniej się do siebie odzywamy...

Ile niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych?

Reszta jest milczeniem.