Paradoksalne, że przez te przyjemne wspomnienia cierpimy najbardziej.

Śmierć nadaje piękno życiu. Tylko sztuczne kwiaty nie umierają.

Proszę, zatrzymaj czas, byśmy przeżyli to jeszcze raz, Niech znów śpiewa dla nas las, proszę, zatrzymaj czas...

Ale w tej chwili wszystko wygląda dziwnie, zupełnie jakbym nie należała do tego miejsca. A najgorsze, że czuję, że jest takie miejsce, do którego należę, tylko zwyczajnie nie umiem go odnaleźć.

Obudź się. Niech żyletka już nie robi za tarczę..