Uwielbiam to, że bycie dorosłym to po prostu powtarzanie sobie: "W przyszłym tygodniu wszystko się jakoś ułoży" aż umrzesz.

Kto z dobrym humorem wstaje, temu wszystko się udaje.

Zrozumiałam tę oto zasadniczą lekcję. Żeby przetrwać, musisz się nauczyć żyć bez niczego. Pierwszy umiera optymizm, po nim miłość, na końcu nadzieja. Mimo to musisz trwać.

Życie jest za krótkie, by codziennie rano budzić się z pretensjami do całego świata.

Warto wierzyć, że to, co najpiękniejsze dopiero przed nami.