Zrozumiałam tę oto zasadniczą lekcję. Żeby przetrwać, musisz się nauczyć żyć bez niczego. Pierwszy umiera optymizm, po nim miłość, na końcu nadzieja. Mimo to musisz trwać.

Życie jest za krótkie, by codziennie rano budzić się z pretensjami do całego świata.

Warto wierzyć, że to, co najpiękniejsze dopiero przed nami.

Codziennie wstaję z pozytywnym nastawieniem, a potem pojawiają się ci wszyscy idioci.

Zadowolona niosę radość dzisiaj wszędzie, znowu się uśmiecham, bo wiem że wszystko dobrze będzie.