Ktoś kto powiedział, że czas goi wszystkie rany, jest kłamcą. Czas pozwala jedynie nauczyć się najpierw przetrwać, a potem żyć z tymi ranami. Ale każdego ranka, natychmiast po otwarciu oczu czuje się te rany. I zawsze, do ostatniej chwili życia będzie się czuło obecną nieobecność. Od niej można uciekać, starać się, ale nie można uciec.

Nie dawaj nadziei jeśli masz zranić. Nie obiecuj gdy wiesz że i tak nie dotrzymasz słowa.

Jednak jakiś głos w głowie nakazał mi się w końcu się pozbierać, nie robić mu tej pieprzonej satysfakcji.

Tak naprawdę płaczesz z błahostek, ale gdy jest już bardzo tragicznie, tak świetnie grasz, że nikt nie jest w stanie zauważyć.

Po cierpieniu zawsze nastaje radość...