Patrzę na ciebie przelatują mi przed oczami wszystkie razem spędzone chwile... odwracam wzrok, nie chcę pamiętać. Chcę zapomnieć.

Może umiem tylko ranić, dławić w sobie smutek, nie mogąc go zabić i za nic stąd uciec?

Gdybym lubiła ranić to uwierz, że cierpiałbyś dużo bardziej niż ja cierpiałam przez Ciebie.

Kiedy boli najbardziej? Chyba dopiero wtedy, kiedy uświadamiasz sobie, że walka tak naprawdę już nic nie zmieni.

Moje marzenia bez Ciebie, nie są marzeniami. Zaufałam, pokochałam, teraz tracę to, co miałam..