Bo najważniejsze to mieć zaufanych przyjaciół, takich od zawsze i na zawsze.

Wystarczy tylko na świat patrzeć oczami Boga i wszystko się zrozumie.

Czasem nie mówię nikomu jak naprawdę się czuję. Nie dlatego, że nie wiem. Nie dlatego, że boję się ich reakcji, czy też im nie ufam. Ale dlatego, że... nie znajduję odpowiednich słów, by mogli choć w małym stopniu mnie zrozumieć.

Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić mu swój czas, podać dłoń i pomóc zrozumieć istotę jego błędów.

Jak nie masz przy sobie kogoś bliskiego, to trudno walczyć o cokolwiek.