Nie ma co się dręczyć. Trzeba zamknąć ten rozdział, zapomnieć, wymazać, wykasować, pozbyć się pliku z własnej pamięci.

Boję się tego, że umierając stwierdzę, że zmarnowałam swoje życie.

Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej otwierać nowego rozdziału.

W życiu każdej z nas jest taki chłopak, który w naszych sercach pozostanie na zawsze i bez odwołania.

Kiedyś umrę na atak wspomnień...