Sztuką nie jest udawać, że jest dobrze, sztuką jest przyznać, że jest źle.

Nie udawaj ofiary. Każdy ma problemy. Tylko nie każdy się tym chwali.

Możesz oddychać, a dusisz się. Możesz płakać, lecz wolisz stwarzać pozory szczęśliwej. Wszystko na pokaz, by nie zobaczyli jak bardzo jesteś słaba. Jak długo tak można?

Mogłaby zamknąć oczy, udawać, że wszystko jest w porządku. Wiedziała jednak, że nie da się żyć z zamkniętymi oczami.

To żaden wstyd przyznać się, że nie zna się odpowiedzi na wszystkie pytania. To żadna ujma pokazać, że popełnia się błędy. Głupotą jest udawać, że wie się wszystko.