I Ty też nie mów nic, no może prócz tego, że zależy Ci. Nie planujmy lat. Wszystko byle nie tak.

Nie ma w tym logiki, mijają dni, tygodnie, miesiące, a ja? Ja jestem zawieszona między przeszłością a teraźniejszością, zagubiona pomiędzy tym co myślę, a tym co czuję.

Trzeba żyć dalej, przestać żałować tego, co mogło być i skupić się na tym, co się ma.

Zapomnieć o przeszłości. nie martwić się o przyszłość i wykorzystać teraźniejszość jak napaleniec tanią dziwkę.

Przeszłość to przeszłość, nie ma co zawracać nią sobie głowy. Dość problemów dostarcza teraźniejszość.