Dlaczego to wszystko jest takie pojebane? Czemu ten świat nie daje mi spokoju? No już nie daje rady, to już za dużo psycha siada już nic nie wiem.

Staję się spokojna, kiedy jesteś blisko przy mnie.

Słowa staniały. Rozmnożyły się, ale straciły na wartości. Są wszędzie. Jest ich dużo. Mrowią się, kłębią, dręczą jak chmary natarczywych much. Ogłuszają. Tęsknimy więc za ciszą. Za milczeniem. Za wędrówką przez pola. Przez łąki. Przez las...

Zły czas... Trzeba go po prostu przeczekać

Jestem oazą spokoju. Pierrdolonym kurrwa zaejebiście wyciszonym kwiatem lotosu na zajeebiście spokojnej tafli jeebanego jeziora!