Chciałabym któregoś dnia idąc chodnikiem zdać sobie sprawę, że kocham. Że kocham na nowo, kogoś innego. I jeszcze bardziej, niż wcześniej.

Rozwijamy w samotności wszystko prócz charakteru.

Czasami lepiej jest milczeć, niż mówić innym co czujesz. To tylko bardziej boli, gdy masz świadomość, że oni cię słyszą, ale nikt do końca nie jest w stanie zrozumieć co przeżywasz.

I nagle o Tobie wszyscy zapominają, kiedy znalazła się inna osoba z którą się lepiej rozmawia i przebywa. Trochę przykre no ale cóż.

Samotność to najgorszy rodzaj umierania, bez fizycznego bólu, długotrwały, perfekcyjnie wyniszczający.