Czasami wolałabym być głupia i nie dostrzegać pewnych rzeczy, może wtedy byłabym szczęśliwsza

Do tej pory noszę w sobie rany, których z zewnątrz nie widać, ale one tam są i nigdy się nie zabliźnią.

Skąd ta straszna samotność i smutek bez dna?

Nigdy nie będzie jak było, a ja nie potrafię się z tym do końca pogodzić.

Dobrze mi z Tobą!