Podobno czas leczy rany. Szkoda że bez znieczulenia.

Ktoś kto powiedział, że czas goi wszystkie rany, jest kłamcą. Czas pozwala jedynie nauczyć się najpierw przetrwać, a potem żyć z tymi ranami. Ale każdego ranka, natychmiast po otwarciu oczu czuje się te rany. I zawsze, do ostatniej chwili życia będzie się czuło obecną nieobecność. Od niej można uciekać, starać się, ale nie można uciec.

Czas leczy rany, ale pozostają blizny, które przypominają nam najgorsze chwile naszego życia.

To codzienność, można się do niej przyzwyczaić. Ludzie Cię zranią albo Ty będziesz ich ranił.

Czas leczy rany, taa, chuja jest w tym prawdy. Każdy dzień od tamtej chwili niczego nie jest warty.