Pewnego dnia spotkały się dwa różne światy. A teraz jeden z nich nie potrafi żyć bez tego drugiego.

Ja jestem jedną z tych, która przywiązuje się do każdego miłego słowa. Tą, która zawsze wszystko wyolbrzymia. Zależy mi na innych o wiele bardziej, niż ja kiedykolwiek znaczyłam coś dla nich. Robię sobie nadzieje, a potem płaczę. Staram się tylko, żeby nikt nie zauważył tego, że jestem smutna. Często się śmieję, bo to kocham. Taka już jestem. Cholernie wrażliwa i wesoła.

Związek z nim nie tylko nauczył mnie, że płacz po nocach w poduszkę nic nie daje. Dotarło do mnie, że lepiej się nie przyzwyczajać, nie przywiązywać, nie zapamiętywać. Najlepiej jest mieć na wszystko WYJEBANE, tak bardzo jak tylko jest to możliwe.

Im więcej czasu spędzamy z bliską osobą, tym trudniej jest nam sobie wyobrazić życie bez niej.

Coraz częściej przekonuję się że nie warto przywiązywać się do miejsc, rzeczy i ludzi. Miejsca się zmieniają, rzeczy psują. A ludzie? Ludzie odchodzą.