Jeśli ma się przyjaciół, a mimo to wszystko się traci,
jest oczywiste, że przyjaciele ponoszą winę.
Za to, co uczynili, względnie za to, czego nie uczynili.
Za to, że nie wiedzieli, co należy uczynić.

Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić.
Nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć.
Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem.

Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.

Prawdziwym przyjacielem jest ten,
z którym człowiek zwiąże się liną.

Przyjaciele serdeczni skoro wy końca nie znacie
skąd my możemy wiedzieć jak się historia skończyła
Podobno dużo zamętu i krzywdy
wiele kamieni nagrobnych
wy sami wiecie jak nieważnych
dzielą nas tylko na chwilę.