Mogę być niemiła i powiedzieć Ci co myślę. Jednak wolę trzymać język za zębami, bo mama mówiła mi, że nie można być wrednym. Nie chcę zawieść mamy.

Schwytana w sidła własnych niepokojących myśli, upadająca, zupełnie sama, bezbronna, raniona, nieufna, chora, cierpiąca, pragnąca śmierci, uwięziona w błędnym kole depresji, torturowana przez własny umysł. Oto ja.

W sumie to nie wiem, jakie masz myśli związane ze mną, ale mam nadzieję, że się ich choć trochę wstydzisz.

Gubię się we własnych myślach

Nie zdajesz sobie sprawy jak często jesteś obrażany w myślach innego człowieka