Mam wrażenie, że jestem pozbawiona warstwy ochronnej. Powoduje to, że wszystko bardzo przeżywam. Bardzo dotyka mnie rzeczywistość, bo życie to nie rurki z kremem.

Chodzę, mówię, śmieję się, czytam, bawię się, myślę. Ale to nie tak. Zawsze przychodzi moment, w którym coś mnie nagle uderza, że mało nie zwala mnie z nóg. Jakaś porażająca, nagła świadomość niepełności, niekompletności, pustki.

Jeszcze długo będę odwracać się na dźwięk Twojego imienia z pewnością jeszcze długo będę szukać w tłumie Twojego cienia...

Niekiedy sami przed sobą nie jesteśmy w stanie wyznać własnych problemów...

Na zawsze to bardzo długo. Miej pewność, że spędzisz ten czas z osobą, która powoduje, że uśmiech nie schodzi z Twojej twarzy.