Nigdy nie jest się zupełnie wolnym, jeśli się kogoś za bardzo podziwia.

I znów to samo. Co dzień zabija cię ten monotonny amok. Nie wiesz czemu nazwano go normalnością, wiesz tylko, że jest ci nie w smak. a złością zatruwasz najbliższych sobie, wtłaczając nowe dawki nienawiści w obieg.

gdy nauczyłam się wspominać, nie nudziłam się już wcale.

Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.

Strach przed utratą kogoś, szczerą miłość rodzi. Kochaj go gdy jest przy tobie i kiedy odchodzi.