Lepiej umrzeć w kwiecie wieku i leżeć w ciemnej mogile, niż kochać bez wzajemności lub być kochanym tylko przez chwilę..

Życie i śmierć pisane razem. Pożółkłe, wyblakłe zdjęcia porozrzucane w nieładzie.

Życie to jak impreza, z której nikt nie wychodzi żywy.

Śmierć jednostki to tragedia, milion zabitych to tylko statystyka.

Słowa które delikatnie kołyszą się na wietrze. Pocałunki które obciążają uśmiech. Ścieżki na których pozostały zarysy naszych stóp. Obietnice które nigdy nie doczekają się spełnienia.. To wszystko co pozostawiliśmy po sobie.