Smutek, zesłany przez Boga, przynosi jednocześnie pocieszenie i siłę ducha. Tylko te zmartwienia, które sami sobie stwarzamy przez własną głupotę lub niegodziwość, są najcięższe do zniesienia.

- Życie jest okropne. - Nie, mała. To ludzie są do dupy...

Dzisiaj jestem szczęśliwa. A o jutro będę się martwiła jutro.

- Ale to nie szkodzi, bo rzeczy, którymi się martwisz, prawie nigdy się nie zdarzają, prawda? - Tak, przyznała dziewczynka. Ale rzeczy, o których marzę, też się nie zdarzają.

Nie potrafię żyć chwilą, codziennie martwię się o jutro.