Zawsze masz wybór. Możesz siedzieć i płakać, albo wstać i powiedzieć sobie, że będzie dobrze, że dasz radę, uwierzyć w to i zacząć działać.

Napisałbym coś, ale brak mi słów.

Czasem nie mam już siły. Tak po prostu. Czasem się poddaję. Nie wytrzymuję. Czasem, to wszystko, ten cały syf mnie przerasta. Ale mimo to będę zawsze walczyć. Bo właśnie wiem, że są ludzie, którzy mnie potrzebują. Którym tak po prostu jestem tak cholernie do życia potrzebna. Walczę i będę walczyć, bo wiem, że mam dla kogo.

Tak zwyczajnie, po ludzku, boli mnie serce i nie mam już na to wszystko siły.

Podobno człowiek uczy się całe życie, a ja już mam dość.