Ton Twojego głosu, gdy mówiłeś dwa słowa, cudowne. I ciepło ust. Pamiętam. I widok Ciebie odchodzącego, na zawsze. Nie zapomnę...

Wybacz mi, nie potrafię żyć bez Ciebie..

Nienawidzę Cię za wszystko. Za to że dałeś mi tą cholerną nadzieje z której i tak nic nie wyszło. Za nieprzespane noce i litry połykanych łez. Nienawidzę Cię za wiele rzeczy a przede wszystkim za to że mimo tego jak doskonale Cię znam wciąż Cię kocham czując się z tym żałośnie.

W bliskim kontakcie z nim doznawałam dziwnej polaryzacji pragnień. Bo jakaś cząstka mnie chciała uciekać przed nim z wrzaskiem: "Pali się!". A inną, bardziej lekkomyślną cząstkę nęciła potrzeba sprawdzenia, jak bardzo mogę się do niego zbliżyć i... nie spłonąć.

Związki nie interesują mnie dlatego lepiej być samym i bawić się!