Ktoś zabiera Cię kolejny raz, gdy już czuję, że mogę Cię mieć.

Byłam niczym osamotniony księżyc, satelita, którego planeta wyparowała w wyniku jakiegoś kosmicznego kataklizmu. Mimo jej braku, ignorując prawo grawitacji, uparcie krążyłam wokół pustki po swojej dawnej orbicie.

Została mi po tobie sama obecność. Taka obecność przez nieobecność.

Czasem po prostu tak trzeba. Usiąść daleko od wszystkiego i zastanowić się czy warto...!

Cóż nam po pięknej nocy, kiedy nie ma z kim podziwiać blasku gwiazd...