Z problemami zawsze zostaje się samemu.

Myślę, że aby przeżyć, trzeba znaleźć w sobie coś, co się lubi. Niektórzy powiedzą, że życie samotne to aspołeczność i egoizm. Ale człowiek jest wtedy niezależny i nie pociąga za sobą w otchłań innych, jeśli tam zmierza. Wielu ludzi boi się samotności. Ale mnie pomogła stać się wolnym, silnym i nietykalnym.

Wiem, że jestem wredna, chamska. Ale ja też mam uczucia też potrafię być miła, opiekuńcza też potrzebuję czasami pocieszenia, uczucia że mam na kogo liczyć. Też potrafię wieczorami usiąść i płakać z bezsilności.

Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność. Wspomnieniami trzeba się dzielić.

Przychodzi taki moment, w którym zdajesz sobie sprawę, że nikogo nie obchodzisz.