Nagle zdajesz sobie sprawę z tego, że to już koniec, nie ma drogi powrotnej. Zaczynasz rozumieć że nic nie dzieje się dwa razy. Już nigdy nie poczujesz się tak samo. Nigdy nie wzniesiesz się trzy metry nad niebo.

Powiada pan, że się źle czuję? Pan się w ogóle nie czuje, pan stracił samopoczucie, w panu jest samo cierpienie.

Gdziekolwiek bym się znalazła, na pokładzie statku czy przy stoliku paryskiej kawiarni, to i tak w gruncie rzeczy tkwiłabym tylko pod szklanym kloszem własnej udręki, pławiąc się we własnym skisłym sosie.

Ucieczka od rzeczywistości. Nieraz tylko ona pozwala nam zapomnieć o problemach dnia codziennego.

Żaden z dni nie hamuje mi spadków nastroju Co robić, jak żyć?